Terugblik Paralympisch Kwalificatie Toernooi in Nieuw-Zeeland

Wat een onvergetelijke reis vol met ups en downs! Twee weken nadat we weer geland zijn in Nederland heb ik mijn gedachten en gevoelens kunnen ordenen en met trots zeggen dat we ons alles hebben gegeven op het veld. 5 wedstrijden lang is er gestreden waarbij in elke wedstrijd door beide tegenstanders niks cadeau werd gegeven.

De wedstrijden tegen Brazilië en Nieuw-Zeeland waren ware gevechten, waar elke punt werd bevochten met hart en ziel. Nieuw-Zeeland, geïnitieerd door hun krachtige haka, controleerden we met volwassenheid en tactiek. Ondanks het publiek dat volledig achter de Wheel Blacks stond, zwichtten ze geleidelijk aan voor onze verdediging. Onze overwinning, die de menigte stil maakte, was een triomf van doorzettingsvermogen en teamwork.

Tegen Brazilië vochten we voor elke bal, maar helaas bleek Brazilië net iets sterker te zijn. Desondanks hebben we gestreden tot het einde en zijn we met opgeheven hoofd van het veld gestapt.

Maar helaas, niet alle wedstrijden zijn even spannend. Tegen Canada stonden we oog in oog met een team dat duidelijk een maat te groot voor ons was. Ondanks onze sterke start konden we niet op tegen hun veelzijdigheid en alle verschillende line-ups. Het was een harde les die ons alleen maar sterker zal maken voor de toekomst.

De wedstrijd tegen Zwitserland was een totaal andere ervaring. We gingen het veld op met vastberadenheid en een duidelijk plan van aanpak. En dat plan wierp zijn vruchten af, want we domineerden het spel vanaf het begin tot het einde. Met een overtuigende overwinning konden we ook wat oud zeer afsluiten.

De laatste wedstrijd, de rematch tegen Nieuw-Zeeland was een zware strijd tot het einde. Helaas kwamen we in de laatste 4 minuten net wat tekort en verloren we, eindigend op de 6e plaats. Een bitterzoet einde van een toernooi vol uitdagingen en groei.

Hoewel we onze kwalificatie voor de Paralympische Spelen in Parijs niet hebben kunnen veiligstellen, koesteren we toch de herinneringen aan dit toernooi. Het was een mooie stap in onze ontwikkeling als team en als individuen. We hebben geleerd, gegroeid en zijn sterker geworden door deze ervaring.

Maar dit toernooi betekende meer dan alleen wedstrijden op het veld. Het markeerde ook het einde van een tijdperk voor mij. Na 15 jaar lang als aanvoerder te hebben gediend, was dit mijn laatste toernooi in die rol. Het was een bijzonder moment, vol emoties en herinneringen. Ik ben dankbaar voor de kans die ik heb gehad om mijn team te leiden en te inspireren, en ik kijk uit naar de volgende fase van mijn reis, waar ik mijn steun zal blijven bieden, zij het vanuit een andere rol.

Nu richten we ons op het EK dat in 2025 zal plaatsvinden. Onze ambities zijn hoog en onze vastberadenheid is ongeëvenaard. We zullen blijven trainen, blijven groeien en blijven strijden voor ons land, ons team en voor elkaar. Blijf ons volgen voor meer updates over onze reis naar succes. Dank aan al onze supporters voor jullie onvoorwaardelijke steun, het nachtelijke kijken en geloof in ons. Samen zijn we onverslaanbaar.

#TeamNL